Zijlijn 17 januari 2022, 13:04
Het is intussen een zelfstandig naamwoord geworden, het meest onschuldige virus dat er bestaat: Oranjekoorts. Soms steekt het al de kop op bij een goede oefencampagne, maar idealiter kijkt het de kat even uit de boom. Enkele doelpunten later is het land zomaar, opeens, volledig in de ban van het Nederlands Elftal.
De ene keer ontstaat het aarzelend in de achtste finale, dan weer weet men zeker dat Oranje ver gaat komen en zet men hoog in op winst. Het begrip Oranjekoorts is daarmee net zo onvoorspelbaar als de roulettetafel, er is geen glazen bol tegen opgewassen. Overigens goed om te weten voor diegenen die van een gokje houden: bij https://onlinecasinokix.com/cashback-casino-bonus/ kun je als reguliere klant gebruik maken van de Cashback Casino Bonus. Daarmee gun je jezelf een extra kans om wat te winnen. Helaas heeft het Nederlands Elftal die optie niet tijdens de knockout-fase in eindtoernooien. Dan betekent verlies gewoon een enkele reis huiswaarts.
Deze eeuw zien we dat buurtcommissies al ver van tevoren besloten hebben om complete straten met oranje slingers te versieren. Van echte Oranjekoorts is dan nog geen sprake. Het lijkt alsof het dan een beetje geforceerd wordt, ook omdat het nogal potsierlijk aandoet als een toernooi vervolgens niet het gewenste verloop heeft – zie het EK van 2012. Vaak heeft niemand na zo’n slechte poulefase zin om alle versiering direct weg te halen, zodat men nog aan de slechte wedstrijden herinnerd wordt als de spelers al lang en breed met vakantie zijn. Echte Oranjekoorts laat zich niet regisseren.
Voorbarig de stemming erin proberen te brengen is misschien leuk, een scenario dat andersom plaatsvindt is datgene wat we échte Oranjekoorts noemen: waar vooraf niemand vertrouwen had in ook maar één goeie wedstrijd, is het volk van de ene op de andere dag volledig in de ban van Koning Voetbal. Het EK van 1988 is daar het beste voorbeeld van. In de poulefase vormde zich langzaam een sterk Oranje dat groeide in het toernooi, per wedstrijd beter werd en uiteindelijk het hele volk achter zich wist.
Na de 3-1 winst tegen Engeland moest nog van de Ieren gewonnen worden om de halve finale te halen. De snelweg richting Gelsenkirchen stond helemaal vast omdat er zowel Ieren als Nederlanders op de bonnefooi Duitsland in wilden, al dan niet in het bezit van een toegangsbewijs. De file was zo lang dat er her en der, midden op de snelweg, een barbecue tevoorschijn werd gehaald en in het oranje en in het groen geklede supporters gebroederlijk een hamburger stonden te braden. Winkeliers lieten hun omzet van een zaterdagmiddag tijdens de finale schieten en hingen een bordje op: ‘gesloten wegens landsbelang’.
Op zulke momenten en bij zulke taferelen kunnen we zeggen: er is Oranjekoorts. Vergelijk het maar met een sneeuwballengevecht, dat is er ook altijd opeens. Of nog beter: zoiets als Rokjesdag, de vondst van schrijver Martin Bril. Allerlei goedbedoelde facebookevenementen ten spijt, valt dat fenomeen net zo min te plannen.
