Rensenbrink's schot op de paal: WK 1978 hoogtepunt

Daniel Cabot Kerkdijk
Daniel Cabot Kerkdijk
29 mei 2024, 13:59
29 mei 2024, 15:44
Rob Rensenbrink aan de bal in de WK-finale tussen Nederland en Argentinië op 25 juni 1978
© Imago - Rob Rensenbrink aan de bal in de WK-finale tussen Nederland en Argentinië op 25 juni 1978

In 1978 stond het Nederlands Elftal in Argentinië voor de tweede keer op rij in de finale van het WK-voetbal. Na een teleurstellende nederlaag tegen West-Duitsland in 1974, was de hoop op een Nederlandse wereldtitel groter dan ooit. Dit keer moest ons kikkerlandje het in de finale opnemen tegen gastland Argentinië. In een zinderende en controversiële finale, waar één cruciaal moment achteraf allesbepalend bleek, schreef Rob Rensenbrink namens Nederland bijna geschiedenis. In dit artikel nemen we je mee terug naar die desbetreffende dag in 1978, en bekijken we het iconische moment van Rensenbrink.

Onderweg naar de finale van het WK 1978

Ondanks dat er de nodige commotie was ontstaan rondom de politieke situatie in Argentinië, vertrok het Nederlands Elftal in 1978 vol goede moed richting het Zuid-Amerikaanse land voor het WK-voetbal. Onder leiding van Ernst Happel begon Nederland sterk aan de eerste groepsfase met een 3-0 overwinning op Iran. De Nederlanders speelden vervolgens met 0-0 gelijk tegen Peru, alvorens ze met 3-2 van Schotland verloren. Hoewel Nederland op vier punten bleef steken, wist het zich dankzij het doelpuntensaldo toch te kwalificeren voor de tweede groepsfase. Daar brachten de heren het er een stuk beter vanaf. Met overwinningen op Oostenrijk en Italië en een gelijkspel tegen West-Duitsland wist het Nederlands Elftal zich te plaatsen voor de finale.

Finale tegen Argentinië: het moment van Rensenbrink

Op 25 juni 1978 stond Nederland in Buenos Aires tegenover Argentinië in de finale van het wereldkampioenschap. Het gastland was een geduchte tegenstander en zodoende was de sfeer voorafgaand aan de wedstrijd zeer gespannen. In de 38ste minuut was het Argentinië dat op voorsprong kwam na een goal van Mario Kempes. In de slotfase van de reguliere speeltijd zette Dick Nanninga Nederland op een gelijkspel, waarmee de wedstrijd plotseling weer alle kanten op kon gaan. Met een stand van 1-1 en de resterende speeltijd die in razend tempo wegtikte, ontving Rob Rensenbrink de bal terwijl hij zich in een kansrijke positie bevond. In de laatste seconden van de reguliere speeltijd vuurde hij een schot op doel af, die uiteindelijk afketste op de paal. Het was een moment dat de harten van Nederlandse fans over de hele wereld brak. Een doelpunt op dat moment zou namelijk niet alleen de wedstrijd hebben beslist, maar zou Nederland ook de wereldtitel hebben opgeleverd.

Er zat echter niets anders op dan naar de verlenging te gaan. In de 104e minuut scoorde Kempes nogmaals, waarna Daniel Bertoni het lot van Nederland in de 115e minuut verzegelde met een derde doelpunt voor Argentinië. Zodoende verloor Oranje voor de tweede keer op rij de finale van het wereldkampioenschap.

Belangrijke spelers

Het Nederlands Elftal van 1978 bestond uit een mix van ervaren spelers en nieuw talent. Hoewel de afwezigheid van grote namen zoals Johan Cruijff en Willem van Hanegem enorm gevoeld werden, kan men niet anders dan concluderen dat de spelers het ontzettend goed gedaan hebben. Naast Rensenbrink, waren Johan Neeskens, Ruud Krol en Johnny Rep sleutelspelers die de basis vormden van het team. Aan de kant van Argentinië waren Mario Kempes, de ster van het toernooi, en aanvoerder Daniel Passarella de uitblinkers.

De finale van het WK 1978 blijft één van de meest memorabele momenten uit de Nederlandse voetbalgeschiedenis. Niet alleen vanwege de intensiteit en kwaliteit van het voetbal, maar ook zeker door het moment van Rob Rensenbrink. Hoewel het sprookjesdoelpunt er niet is gekomen, laat het bijna-doelpunt wel zien hoe dicht Nederland bij de glorie was. Het toernooi toonde de veerkracht en het talent van het Nederlands elftal, dat ondanks het verlies, wereldwijd respect en bewondering afdwong. Voor Nederlandse voetbalfans blijft het een moment van 'wat als', een herinnering aan de dunne lijn tussen triomf en tragedie in deze prachtige sport.