Sherida Spitse onthult wat haar carrière voor altijd heeft veranderd

Sherida Spitse, de voetbalster met de meeste interlands ooit voor het Nederlands elftal, speelt binnenkort haar allerlaatste wedstrijd voor de Oranje Leeuwinnen. Na bijna twintig jaar in het oranje shirt sluit de aanvoerder en recordinternational een unieke periode in haar loopbaan af. In een openhartig gesprek met OnsOranje blikt Spitse terug op haar hoogtepunten, met 2017 als het absolute kroonjaar.

Met 247 interlands is Spitse niet alleen Nederlands, maar ook Europees recordinternational. Volgende week speelt Spitse haar afscheidsinterland tegen Canada, de ploeg waar ze in 2019 op het WK nog tegenover stond. “Ik ben Europees recordinternational. Daar ben ik heel trots op. Toen ik wat jonger was en ik had honderd interlands gespeeld, dan dacht ik: Oh ja, mooi. Maar naarmate ik ouder ben geworden, geniet ik er meer van”, vertelt ze. “Dan denk ik wel van: Oh ja, dit heb ik zelf, met de mensen om me heen, wel gedaan.”

Spitse maakte haar debuut in 2006 op zestienjarige leeftijd. Sindsdien was ze van onschatbare waarde, niet alleen op het veld met haar traptechniek en leiderschap, maar ook daarbuiten als voorbeeld voor jongere speelsters. Als er één moment is dat Spitse nooit meer zal vergeten, dan is het de zomer van 2017. In eigen land veroverde Nederland voor het eerst in de geschiedenis de Europese titel. “Dat zal ook nooit meer mooier worden dan dat. Ook niet op clubniveau, maar internationaal is dat ook nooit meer zo geweest. 2017 is een jaar om eigenlijk… Het wordt nooit mooier dan dat jaar. We worden Europees kampioen. Jens (haar zoon, red.) werd geboren. Alles viel samen.”

De magische zomer van 2017

Het EK in Nederland betekende niet alleen sportief succes, maar ook een kantelpunt in de populariteit van het vrouwenvoetbal. Oranje groeide uit tot een nationaal fenomeen, met uitverkochte stadions en miljoenen kijkers. Toch verliep het toernooi niet zonder spanning. “Die wedstrijd, de EK-finale, daar ging eerst nog aan vooraf hoe we het gingen doen. Het was nog niet helemaal top in het elftal. Het was nog niet helemaal afgestemd”, blikt Spitse terug.

“Dus, of we gaan de hele goede kant op of het wordt helemaal niks. Uiteindelijk wonnen we dus van Noorwegen, de eerste wedstrijd. En toen kwamen we in een flow. Toen kwamen we in een team dat heel veel van elkaar accepteerde. Daar gaat het uiteindelijk om.” De Oranje Leeuwinnen groeiden in het toernooi en bereikten met overtuigend spel de finale in Enschede. Daar bezorgden doelpunten van onder anderen Vivianne Miedema Nederland de Europese titel.

“Toen scoorde Viev. We hadden de tranen al in de ogen van: Nou, stop er maar mee, het is wel gedaan. Fluit maar af. Dat is wel mooi. Heel veel speelsters van ons speelden of hebben bij FC Twente gespeeld. Uiteindelijk speel je daar ook en word je Europees kampioen. Het is een dag om niet meer te vergeten.”

Onvergetelijke huldiging

De dagen na de finale waren één groot feest. De huldiging in Utrecht staat in Spitse’s geheugen gegrift. “We gingen op een boot, door de grachten. Nou, iedereen stond langs de grachten. Dat hadden we echt niet verwacht. We hadden trouwens ook niet verwacht dat er zoveel mensen bij die eerste wedstrijd zouden zijn voor ons. We zaten met kippenvel en tranen in de ogen in de bus. Dat was wel heel bijzonder. Maar met die huldiging… We kwamen het podium op en ik moest heel ver kijken, toen stonden er nog mensen. Dat was wel bijzonder, dat het zo enorm leefde in Nederland.”