Oranje wacht te lang en betaalt prijs: Cash straft oersaai voetbal genadeloos af

Ronald Korman stelt teleur, net als de gehele ploeg.
© IMAGO - Ronald Korman stelt teleur, net als de gehele ploeg.
Tom Visser Tom Visser
5 sep. 2025, 10:20
5 sep. 2025, 10:51

Daar is de interlandperiode weer! En het eerste wat ik denk is: met deze selectie kun je ontzettend ver komen. Een gevoel van hoop, vertrouwen, misschien zelfs een tikkeltje bravoure. Totdat de aftrap klinkt en de werkelijkheid altijd net iets minder sprankelt dan je hoopt.

De eerste helft beloofde meer dan hij bracht. Dumfries sprong hoger dan wie dan ook en kopte Oranje met een sterke kopbal op voorsprong. Het was typisch Dumfries: onverzettelijk, recht voor z’n raap, en onmisbaar in dit elftal. Want de rechtsbackpositie geldt bij het Nederlands elftal als een 'tweede buitenspeler'. Maar waar zo’n openingsgoal normaal het sein zou moeten zijn om Polen op te rollen, viel Oranje terug in slaapstand. Want waar Polen eerst goed wegkwam en het 'Grote Oranje' al ruim op voorsprong moest staan met dubbele cijfers, keerde het typische patroon terug: doelloos en plichtmatig spel.

Artikel gaat verder onder video

Zelfde patroon bleef terugkeren

Na rust bleef het beeld hetzelfde. Voorzetten, combinaties, wat kansjes, maar allemaal zonder succes. Het begon te lijken op een eindeloze zoektocht. Het leek alsof Nederland niet aan het jagen was, maar aan het wachten. Alsof er een klok liep waarop stond: vanaf minuut zeventig mogen we weer proberen te scoren. Waarbij Virgil van Dijk het zakelijk wilde aanpakken om de punten binnen te halen, kregen juist de Polen het gevoel van: 'er is hier wat meer mogelijk dan 0 punten'.

Lees meer: Poolse media in shock na 'wonder' tegen Nederland: 'Één van de zwakste!'

Ondertussen speelden de Polen het spel dat Nederland al jaren niet meer beheerst: loeren, prikken, toeslaan. Van Hecke werd meerdere keren in zijn hemd gezet door de snelle vleugelspelers. Tot Matty Cash met een kanonskogel de Kuip stil kreeg: 1-1. En dát is misschien nog wel de pijn: met spelers als Gakpo, Depay en Simons in de voorhoede hoor je geen beton te tikken, maar muren omver te blazen. Nu leek het vooral een beleefd tikje op de voordeur. Als dit volwassen voetbal is, laat dan maar weer wat puberaal lef zien. Daar win je tenminste wedstrijden mee.

Lees meer over:

Nederland Sportnieuws

Reacties

Nog geen opmerkingen

Je moet ingelogd zijn om te reageren.