Nederlandse kampioen over donkere periode: 'Ik hoopte dat ik vredig insliep'

Justin Eleveld is geen naam die bij veel sportfans direct een belletje doet rinkelen, maar ooit gold hij als een groot tennistalent. De inmiddels 33-jarige Nederlander werd juniorenkampioen op de Australian Open, terwijl hij ondertussen een zwaar geheim met zich meedroeg. Een traumatische ervaring in zijn jeugd zorgde ervoor dat hij het leven op een gegeven moment niet meer zag zitten en zelfs dacht: "Ik hoopte dat ik vredig insliep."

Samen met generatiegenoot Jannick Lupescu won Eleveld in 2010 het dubbeltoernooi voor junioren bij de Australian Open. Het Nederlandse duo versloeg in de finale de als tweede geplaatste Duitsers Kevin Krawietz en Dominik Schulz met 6-4, 6-4. Waar Krawietz later grandslamwinnaar werd tussen de beste spelers ter wereld, verdwenen de andere drie uit de spotlights. Eleveld vertelt in een openhartig verhaal in het Algemeen Dagblad dat dat alles te maken heeft met wat hij als tiener meemaakte.

Familiedrama voor Eleveld

Op vijftienjarige leeftijd werd hij seksueel misbruikt bij een gastgezin in Frankrijk. "Ik moest van de vrouw in dat gezin steeds heftigere, erotische opdrachten uitvoeren", zegt hij. Als hij dat weigerde, kreeg hij bijvoorbeeld geen eten. De situatie escaleerde verder. Eleveld moest uit de kleren en op bed tegen de vrouw liggen. "Ze streelde mij dan overal, ik moest haar strelen. Ze ging op een gegeven moment zelfs naakt op mijn gezicht zitten. Uiteindelijk moest ik seks met haar hebben." Hij kreeg te horen dat er "vreselijke dingen" met hem of zijn dierbaren zouden gebeuren als hij iemand in vertrouwen nam. "Ik heb nooit overwogen om aangifte te doen. Nu is het voor mij te lang geleden."

Omdat hij er jarenlang met niemand over sprak, stapelden angst en spanning zich op. Eleveld kreeg paniekaanvallen, zelfs op de momenten dat het sportief het beste ging. "Ik praatte er niet over. Ook mijn trainer wist niet hoe erg het was." Tijdens een futuretoernooi ging het helemaal mis: hij kreeg een paniekaanval op de baan, zakte in elkaar en werd per brancard afgevoerd. In paniek belde hij zijn ouders en dreigde hij van het balkon te springen als hij niet naar huis mocht. Het werd een van zijn laatste optredens op internationaal niveau. Hij probeerde het daarna nog even, maar na de coronapandemie stopte hij definitief met tennis.

Eleveld deelt bizarre gedachten

Na zijn loopbaan kreeg hij ernstige rugklachten, waarvoor hij twee keer geopereerd moest worden. "Ik weet zeker dat door mijn mentale toestand de fysieke pijn toenam." De combinatie van chronische pijn en onverwerkte angst maakte hem uiteindelijk "zwaar depressief". Hij sliep slecht en had steeds donkerdere gedachten. "Als ik in bed lag, hoopte ik dat ik vredig insliep. Dat ik niet meer wakker werd. Dat mijn leven voorbij was."

Medicijnen boden geen uitweg. Eleveld gebruikte slaapmedicatie en antidepressiva, maar belandde in een psychose. Zelf herinnert hij zich daar weinig van, maar toen zijn ouders en vriendin hem vertelden wat er was gebeurd, werd hij "nóg angstiger". "Ik durfde het huis niet meer uit", zegt hij. Zijn sociale cirkel werd steeds kleiner. "Toen ik op een avond écht niet meer wist waar ik het zoeken moest, zei ik tegen mijn vriendin: Ik ga even een stukje wandelen." Die wandeling bracht hem naar het treinstation bij stadion De Grolsch Veste. "Ik stapte in de auto en reed naar het treinstation bij stadion De Grolsch Veste. Ik wilde er een eind aan maken", vertelt hij. Een telefoontje met de zelfmoordlijn zorgde ervoor dat hij uiteindelijk na anderhalf uur het spoor weer verliet. Thuis biechtte hij na jaren zwijgen alles op. "Mijn vriendin barstte in huilen uit."