Tim Krul blikt terug op befaamde WK-wissel: 'Mijn benen trilden'

Tijdens het WK van 2014 groeide Tim Krul uit tot een nationale held. De 37-jarige oud-doelman loodste het Nederlands elftal als 'invalkeeper' naar de halve finale. In gesprek met L'Equipe kijk hij terug op het meest bijzondere moment uit zijn carrière.

Op het WK van 2014 in Brazilië verraste toenmalig bondscoach Louis van Gaal vriend en vijand. In de kwartfinale tegen Costa Rica bleef het lange tijd 0-0 en leek de wedstrijd op strafschoppen uit te draaien. Kort voor het einde van de verlenging bracht de keuzeheer van Oranje Krul als vervanger van eerste doelman Jasper Cillessen. Die beslissing bleek een gouden greep. De 'invalkeeper' keerde twee strafschoppen en loodste het Nederlands elftal daarmee naar de halve finale.

Het plan om Krul in het veld te brengen bij een strafschoppenserie was al ruim van tevoren bedacht, onthult de sluitpost. Keeperstrainer Frans Hoek had eerder al gevraagd wie er ervaring had met het stoppen van penalty's. "Ik zei meteen dat ik er een paar had gestopt en dat gaf mij vertrouwen." Vervolgens werd de goalie apart genomen en nam hij samen met de technische staf een mogelijke invalbeurt door. "Hij zei dat ik het tegen niemand mocht zeggen. Alleen hij, Van Gaal en ik wisten het."

Toen de wissel in de 119e minuut uiteindelijk werd doorgevoerd, voelde Krul de spanning door zijn hele lichaam razen. "De weg naar het doel leek eindeloos. Mijn benen trilden, maar Arjen Robben zei dat ik dit aankon en dat zette mij in mijn bubbel." Tijdens de strafschoppenserie richtte Krul zich vooral op de lichaamstaal van de Costa Ricanen. Tegen voormalig FC Twente-speler Bryan Ruiz sprak hij zelfs in het Nederlands. "Ik zei dat ik wist waar hij zou schieten. Ik voelde dat ik de controle had."

Tim Krul strafschoppenheld

Bij de beslissende strafschop van Míchael Umaña had Krul meteen een voorgevoel. "Nog voordat hij schoot dacht ik: deze is van mij." Die gekeerde strafschop betekende een enorme ommekeer voor de inmiddels gestopte doelman. "Als keepers nu minder mogen intimideren, komt dat misschien een beetje door mij. Ze herinneren me eraan hoe groot dat moment was. Voor mij voelt het nog altijd alsof ik die nacht even onsterfelijk was."