Sanne Wevers trekt pijnlijke conclusie na winnen olympisch goud: 'Het is zó gek'

Sanne Wevers is tot een pijnlijke conclusie gekomen. De turnster greep op de Olympische Spelen van 2016 in Rio de Janeiro goud op de balk. Haar grote droom kwam daarmee uit, maar volgens Wevers heeft het haar niet per se gelukkig gemaakt.

"Het is zo gek om erachter te komen dat het winnen van Olympisch goud je niet voor altijd gelukkig maakt", schrijft Wevers in een openhartig bericht op LinkedIn. "Vroeger, als klein meisje, dacht ik: als ik maar presteer, dan ben ik gelukkig. Dat groeide uit tot een droom. Olympisch goud. Hét bewijs dat ik genoeg zou zijn."

Sanne Wevers trekt pijnlijke conclusie

Na haar overwinning had Wevers korte tijd het gevoel dat de blijdschap, bevestiging en het magische er altijd zouden zijn. Ze hoopte dat ze nooit meer zou twijfelen en altijd tevreden was. "Maar het ging weg... het verdween soms zelfs helemaal. Dat was zo'n vreemd besef. Want wat nou als zelfs dát het niet is?", vraagt ze zich hardop af.

Lees ook: Pien Sanders wijst Oranje op haar jubileumavond de weg naar halve finale op EK

Volgens Wevers is het voor velen een herkenbaar gevoel. "De constante zoektocht naar genoeg zijn, naar meer, naar beter, naar de nog hogere lat." Het zou pas 'echt' zijn, als anderen het zien en iets tastbaar is. "Ik heb het zó lang geloofd. Geluk zit in het bereiken van het hoogst haalbare, in het leveren van de prestatie of vooral het geleverd hebben van de prestatie." Nu beseft de turnster iets anders. "Ik weet nu dat het niet zit in de prestatie zelf."

Lees ook: Joy Beune schittert op cover 'hete-zomernummer': 'Ik ben niet preuts'

"Het magische gevoel is er als alles in jou samenvalt", stelt Wevers. "Wie je bent, wat je voelt, wat je durft toe te laten, hoe authentiek je kan zijn. Ik wil het goud niet kleiner maken dan het is, want het wás magisch. Maar niet om de medaille. Maar om alles wat ik op dat moment voor mezelf kon zijn. Ik ben opgegroeid in een wereld waarin het om presteren draait. En misschien begrijp ik nu pas wat dat écht betekent. Dat er twee kanten aan de medaille zijn. En dat je de voorkant pas kunt winnen als je de achterkant kunt zijn."