Rafael van der Vaart reageert na Oranje-afscheid Estavana Polman: 'Ik ben trots'

Estavana Polman nam zondagmiddag afscheid van de Nederlandse handbalvrouwen. Oranje verloor in haar laatste interland de WK-troostfinale van Frankrijk. Rafael van der Vaart is echter trots op zijn partner.

"Ik ben zo onbeschrijfelijk trots op haar", zegt Van der Vaart in gesprek met De Telegraaf. De afgelopen weken zat de vriend van Polman elke wedstrijd vol kippvenvel op de tribunes in Ahoy (Rotterdam). "Vooral de halve finale tegen Noorwegen vond ik waanzinnig. Toen heeft ze zelfs mij verbaasd dat zij het toch weer laat zien tegen de moeilijkste tegenstander ter wereld. Als je tegen zo’n topland nog zo kan schitteren, dan snappen mensen zelf wel waarom zij de beste speelster van de wereld is geweest."

Van der Vaart: "Ik heb nog nooit zó hard gejuicht. Ik heb volgens mij zelfs staan springen. Juist omdat ik weet hoe graag ze dit wilde. Ze wilde niets liever dan zich nog één keer laten zien aan het eigen publiek. Bij iedere goal die ze maakt, zat ik met kippenvel en dacht ik: yes Es, je doet het toch maar weer mooi." Tijdens het WK dacht de oud-speler van onder meer Ajax en Real Madrid niet terug aan zijn tijd bij het Nederlands elftal. "Het einde van onze interlandcarrières kun je eigenlijk niet met elkaar vergelijken. Ik heb nooit bedankt, maar werd op een gegeven moment niet meer opgeroepen, omdat ik gewoon niet goed genoeg meer was. Ik was voorbijgestreefd door de nieuwe generatie."

Polman zou volgens Van der Vaart eigenlijk nog gewoon door kunnen gaan bij de nationale ploeg. "Als ik haar nu zie spelen, denk ik: jij kan nog van zoveel waarde zijn voor dit team. Maar zij wil meer rust", vertelt hij. Het koppel voerde veel gesprekken over de interlandtoekomst van de handbalster. "Ik zei steeds dat als ik haar was, ik zo lang mogelijk zou doorgaan. Maar ik snap haar keuze ook hoor. Haar prioriteiten zijn veranderd en ik sta daarom helemaal achter haar keuze. Ze wil meer thuis zijn bij ons."

Lovende woorden Rafael van der Vaart

"Door Es maak ik de handbalwereld nu al tien jaar van heel dichtbij mee. Eindigen met brons had het ultieme geweest, maar ik ben net zo trots", vervolgt Van der Vaart. "Ik zeg dit totaal niet om arrogant te doen, maar voor mij is zij groter dan de sport. Of je liefhebber van handbal bent of niet, de mensen kennen haar. Zij heeft echt iets achtergelaten voor de sport en dat is denk ik het allermooiste", besluit de oud-voetballer.