Ondanks zeldzaam syndroom en kankerverleden bestormt Milou van Wijk de wereldtop

Milou van Wijk doet deze zomer mee aan het WK langebaanzwemmen in Singapore. Ondanks haar leeftijd weet de concurrentie al goed wie de twintigjarige specialiste op de vrije slag is. Haar weg naar de zwemtop was echter erg moeizaam.

Toen Van Wijk een half jaar oud was, bleek haar ene been langer dan haar andere. "Mijn ouders zijn toen met mij naar het ziekenhuis gegaan. De artsen hebben destijds veel onderzoeken hebben gedaan. Uiteindelijk kwamen ze erachter dat ik het Beckwith-Wiedemann syndroom heb", vertelt ze in gesprek met De Telegraaf. Bij het zeldzame groeisyndroom groeien kinderen sneller en wegen ze meer dan hun leeftijdsgenoten. Daarnaast hebben zij een verhoogd risico op het ontwikkelen van een specifiek type kindertumor.

Zwemtalent Milou van Wijk

Anderhalf jaar later sloeg het noodlot toe en ontdekten deartsen dat Van Wijk kanker had. "Dat was dus ook het gevolg van het syndroom dat ik heb. Ik was nog maar twee jaar oud en werd geopereerd aan mijn nier. Ik weet zelf eigenlijk niets meer van die periode, maar mijn ouders natuurlijk wel. Soms hebben we het er nog weleens over en dan ben ik extra dankbaar voor hoe mijn leven nu is. Het had ook heel anders kunnen zijn." De behandelingen sloegen gelukkig aan, maar door haar groeisyndroom was ze op haar dertiende wel al 1,84 meter. Het zorgde voor groeipijn en ze werd gepest op school. "Ik zag er natuurlijk anders uit dan mijn leeftijdsgenoten en dat is helaas voor veel kinderen een reden om gemeen te doen tegen iemand."

Lees ook: Tes Schouten keert terug na mysterieuze ziekte: 'Ik wil er alles voor doen'

Van Wijk vervolgt: "Ik werd op de basisschool en ook op de middelbare school heel erg gepest. Ook miste ik heel veel lessen, omdat ik steeds naar het ziekenhuis moest. Ik kreeg steeds opmerkingen dat ik zo’n makkelijk leven had, omdat ik zo weinig op school was. Dat maakte me heel verdrietig, want ik wilde niets liever dan naar school. Dat zou namelijk betekenen dat ik niet steeds in het ziekenhuis hoefde te zijn voor allemaal controles. Ik ben enig kind, al heb ik nog wel twee stiefbroers van mijn vaders kant. Voor mijn moeder was het extra pijnlijk om je enige kind zo te zien strijden en zoveel verdriet te zien hebben. Dit had ook heel veel invloed op haar."

Lees ook: Sharon van Rouwendaal twijfelt over toekomst: 'Neig naar leven zonder topsport'

Uiteindelijk ging Van Wijk naar een nieuwe school en daar stopte het pesten. Ze probeerde haar hoofd leeg te maken en ging basketballen, maar dat was ondanks haar lengte geen succes. In drie jaar brak ze zelfs vijf keer een bot. "In 2016 zag ik op televisie Ranomi Kromowidjojo zwemmen en toen dacht ik: ja, dit wil ik ook. Ik ben toen bij de plaatselijke club in Zwijndrecht begonnen", vertelt de zwemster. Vervolgens ging het snel en in 2019 vroeg Mark Faber haar om in Amsterdam te komen zwemmen. "Dat was heel spannend. Weinig meisjes gaan op hun vijftiende uit huis, maar doordat ik al zoveel had meegemaakt in mijn leven, geloofde ik dat het goed zou komen. Ik was heel wat gewend."

Lees ook: Pieter van den Hoogenband met de dood bedreigd: 'Dan denk je: ik stop ermee'

Tegenwoordig schurkt Van Wijk tegen wereldtop aan. Drie weken geleden greep ze zelfs goud op de 50 en 100 meter vrije slag op het EK O23. "Niet al mijn concurrentes waren in Samorin aanwezig, daarom zeggen mijn tijden me meer." Die tijden waren goed, want op de korte afstand tikte ze in een persoonlijk record aan na 24,23 seconden. Op de afgelopen Olympische Spelen in Parijs zou die tijd goed zijn geweest voor de vijfde plaats, op drie honderdsten van het brons. "Ik was echt blij met die tijd, maar ik was niet verbaasd dat ik in Slowakije een persoonlijk record zwom. De 50 vrij is mijn favoriete afstand en ik voel dat alles steeds meer samenkomt. Op de WK in Singapore verwacht ik ook het meest van de 50 meter vrije slag."

Lees ook: Maarten van der Weijden gelukkig met nieuwe liefde: 'Leven met haar is prettig'

In Singapore legt Van Wijk zichzelf geen druk op. "Ik wil daar gewoon finales halen en wie weet is er nog wel meer mogelijk. Voor zenuwen ben ik niet zo bang. Ik heb in mijn leven voor hetere vuren gestaan en kan vertrouwen putten uit het feit dat ik in vorm ben. Ik denk zelfs dat er nog meer in zit dan die 24,23 van een paar weken geleden. Ik wil op de wereldkampioenschappen iedereen laten zien dat ik eraan kom."